Το Εργαστήριο Πολιτισμικών και Οπτικών Σπουδών του Τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ διοργάνωσε Συνέδριο στις 26/27 Νοεμβρίου 2024 με σκοπό την ευρυγώνια και πρωτότυπη μελέτη της ιστορίας του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού. 

Τους ομιλητές απασχόλησαν το πολιτικό τραγούδι στη μελαγχολική και θυματοποιημένη δημοκρατία, η διεθνική μουσική ταυτότητα και οι πολλαπλές μιντιακές διαμεσολαβήσεις του τραγουδιού στην περίοδο 1974-2024.  Κάλυψαν  ένα σημαντικό κενό στο ερευνητικό ενδιαφέρον των κοινωνικών επιστημών για το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι ως κομβικού παράγοντα τόσο αισθητικής τάξης όσο και της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής της τελευταίας 50ετίας. 

Οι βασικοί άξονες του συνεδρίου αφορούσαν τη σχέση πολιτικής και ελληνικού τραγουδιού, τη θέση του μεταξύ «Δύσης» και «Ανατολής», τις διάφορες εκφάνσεις μουσικής και νεανικής υποκουλτούρας που εμφανίστηκαν τα τελευταία 50 χρόνια καθώς και το ζήτημα της λαϊκότητας που έρχεται και επανέρχεται με νέες μορφές. Πιο συγκεκριμένα εξετάστηκαν: 

α. Εμβληματικές φυσιογνωμίες του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού, όπως Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Σαββόπουλος, Κηλαηδόνης, Νταλάρας, Πάνου, Πανούσης κ.α.,

β. Επαναλαμβανόμενα θεματικά μοτίβα (αγάπη, η σχέση των φύλων, πίστη κ.α.),

γ. Οι υπερ-εθνικές διαστάσεις που παίρνει το ελληνικό τραγούδι από τους διαγωνισμούς της Eurovision μέχρι τις αναμείξεις διαφόρων μουσικών τάσεων και καταγωγών,

δ. Οι πολύμορφες πολιτισμικές ταυτότητες που έχει διαμορφώσει στο πέρασμα των χρόνων ως τρόπο διασκέδασης αλλά και ριζοσπαστικοποίσης (π.χ. σκυλάδικο, hip-hop, trap, heavy metal κ.α.)